+306993077445 rancheros2015@gmail.com
Visits for elderly people

Visits for elderly people

Mar 8, 2020 | Visits

Northern Evia is a small paradise with waterfalls, pilgrimages, museums, splendid mountain slopes as well as seaside paths and beaches. All that fits into a travel program. Agia Anna Beach, built along the longest beach of Evia (about 9 km) is named Agali from the word ‘agalia’ which means hug because it’s like hugging the sea, is an ideal destination as it combines sea and mountain in equal doses.

Rancheros sanctuary is located in a pine-tree area of 17 acres in the forest where seven horses and two donkeys live in a state of liberty with the company of 5 dogs, 1 cat (all of them former strays), 1 rooster and 3 chickens. Five years ago, they were facing serious health problems and malnutrition. . . Now, under the care of Rancheros Rancheros, all equids are healthy, absolutely friendly and calm.

At Rancheros, we will first learn the stories of these equids, and then take care of them. We brush, clean and, of course, caress them. It sounds simple but it is the basic rule in pet therapy.

Pet Therapy, that is, animal therapy, is widespread in foreign countries, and in recent years its’ presence has been very strong in our country too. The philosophy is based primarily on the emotional bond that develops between humans (and other) animals.

All age groups , can join Pet Therapy programs. Especially for the elderly, there are many researches showing that pet therapy helps significantly people who suffer from dementia (Alzheimer’s etc.), but also this kind of therapy helps people with chronic conditions, mobility issues, depression, stress disorders, or heart disease.

However, one does not have to suffer from anything to experience the beneficial effect of a session. And it is obvious that Rancheros animals have excellent veterinary care.

An equally widespread method is equine-assisted therapy which is the one during which one treats the horse (feeding it, caressing it, brushing it, etc.) in order to achieve psychological benefits.
On the other hand, there is therapeutic Riding, during which the participant improves their muscular strength, balance, and attitude of their body. Whoever among the participants of your group wishes to ride a horse, that is possible, as Rancheros has the necessary equipment for both the horse and the rider.

Activity’s duration150 mins (no riding included).

Cost:120 euros (group price, not including walk or ride with a horse)

*These activities can take place in May, June and September.

 

Additional excursion

On the way to Aghia Anna, at the village of Prokopi, you can visit the monastery of St.John the Russian. A big number of pilgrims are visiting it daily.

Useful information

At Agia Anna beach, there are 3 mini markets operating daily from 9 am to 2 pm and from 5.30 to 9.30 pm.

There is no ATM neither at the beach nor at the village of Agia Anna. The closest ATM is in Mantoudi (15k distance)

A Gas Station and 2 pharmacies are at the village of Agia Anna, not at the beach. The distance from the beach to the village is about 10 mins by car.
Finally, at Agia Anna beach there is a great brewery, Vynilio, where you can enjoy some rock music. They often organize DJ nights and live music concerts.

The route

In Chalkida follow the signs “North Evia”. 5km after, pass by N.Artaki and go towards Psachna. After 5km you arrive at a traffic light where you should take the left side towards St.John’s the Russian’s monastery. You then enter the area called Castella and you arrive at one more traffic light after which you keep going straight following again the sign “L.Edipsou-St.John’s the Russian”. You then drive over a mountain called “Aghios” for about 30km before passing by the village of Prokopi where you should follow the sign “Mantoudi, L. Edipsou”.

8 km later you go left at Mantoudi where a gas station is on your right (do not enter Mantoudi village instead) following a sign “Limni-Edipsos-Istiea”. In about 6km later you will see the junction which takes you to Limni if you go left, but you keep driving straight and in about 12,5km you will turn right where the sign “Towards Agia Anna beach” is (be careful because the sign is small). After 4 km you arrive at the beach of Aghia Anna, known also as Agali beach where you turn on your right at the road before the last one, a drive of 3km more will take you to Rancheros sanctuary which is right after the famous camping Agia Anna club.
From Chalkida you should estimate a travel time of about 1 hour and 15 minutes for a 70 km distance.

 

Contact Person:Deppie Kourelou: +306976687977, dkourellou@gmail.com

School visits

School visits

Mar 8, 2020 | Visits

Rancheros hosts school visits in order to provide children a unique experimental workshop.
Students of all ages, from infants to children on 3rd grade, can participate.
On top of allowing children explore the nature, away from the halls and desks, a visit to Rancheros has many more benefits:

  • It’s an opportunity for a very substantial acquaintance with horses and/or donkeys
  • Children learn the principles of animal welfare and respect
  • They come in close contact with horses and donkeys as they learn about the feelings created by such an experience
  • They perform ground exercises with the horses (if the children are small the exercises are done with a small pony)

Note: Children’s activities do not include horse riding. The contact is performed next to the horse.

 

Daily programs

 Number of participants 10-40

Available from Monday to Sunday

Children from 6 to 12 years old

 

 Part A: The acquaintance

The story of the horse and the donkey: : Where did the horse and the donkey come from? When did they become domesticated? Which is their natural environment? what made them so special? What they like? What they despise? How they helped the human civilization to survive: agriculture, transport, war. These and many more questions will be answered through images and in an interactive, experimental manner at Rancheros’ school.

The society of horses and donkeys:

Outside the fenced area, we get to know Rancheros’ horses and donkeys, their stories and the different characters of each one, while watching the herd, we come into contact with their hierarchy, the «operation» of the team and the balance within it.

Physiology: What colors do horses and donkeys see? How do they breathe? How do they swallow? How many babies do they have? How long are they pregnant for and how long do they breastfeed? How are the legs of the horses and donkeys? How many fingers do they have? Why do donkeys have such big ears? What are they afraid of and what do they like?

Διατροφή: Η βόλτα συνεχίζεται με μια επίσκεψη στον αχυρώνα. Ανάμεσα στα στοιβαγμένα δεμάτια (μπάλες) τροφής, μαθαίνουμε ποιό είναι το άχυρο και ποιός ο σανός καθώς και τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τρώει ο καινούριος μας φίλος. Είναι η στιγμή που θα ξαναθυμηθούμε ποιά είναι τα δημητριακά , τα φρούτα και ποιά από αυτά τρώμε και εμείς και σε ποιά μορφή.

Equipment: : The first part of the program is completed by learning about the equipment of our horses and donkeys. What is a halter and a stirrup? How does the saddle fit on them? Why Rancheros’ horses are without horseshoes?
We learn about the rules that must be followed when a horse or donkey works in order to avoid getting hurt.

 

Part B: Caring and contact

Then the moment everyone was waiting for, the contact with our horses and donkeys. We take two animals (a horse and a donkey) to the children’s field and once we learn how to approach the animals, we can then take care of them. Time for endless caresses and hugs along with proper brushing.
The moment is magical when you picture it, the children next to these huge animals, expressing their trust and feeling relaxed, while the horses and donkeys on the other hand r enjoy the company of their new little friends!
The visit to Rancheros ends with an introduction to our trained doggies. We put a collar on them and take them for a walk with the leash. We teach them about stray dogs, where they come from, what are their needs as a dog and as a pet, what they eat and why the dog is considered to be a man’s best friend.

 

Part C: The Game of the Lost Treasure

 After learning all about Rancheros’ animals, the children will be handed a map of the Ranch with questions and riddles. Each clue leads them to the next one. “The one-eyed giant knows a secret,” “The dog with the two names knows what the treasure is …”. So where is the lost treasure hidden? The mysterious key that will lead us to the box of carrots to feed the animals?

 

 Part D: Horses in art – painting and exhibition

From the paintings of Degas and Fasianos in the hagiographies in Orthodox churches to the lyrics of Nikiforos Vrettakos and the music of Grigoris Bithikotsis composing children’s songs. From cartoons to Hollywood movies and car brands to symbols of knights as well as football teams. The horse is a symbol of beauty, strength and greatness. In turn, we make our own songs and paintings. Markers, painting blocks, board games and other creations are hosted at the “Children’s Table”.

 

Part E: Picnic in the forest

We recommend that children bring their own meal from home, according to each child’s nutritional program. However, at Rancheros, kids will be offered fresh pastries, juices, fruit and water. After the meal, we learn how to recycle the packages in which our food was wrapped and how to put the peels and seeds of fruits in the compost bin.

 

Information

The program takes place all year round. During the workshop, children are photographed with animals and the photos are later sent in high resolution to the school.
Agia Anna Beach is 2.5 hours away from Athens.

Cost:: 2€ per child

Contact Person:

Deppie Kourelou: +306976687977, dkourellou@gmail.com

Nansy Kourellou: Abandoned horses protector

Nansy Kourellou: Abandoned horses protector

Mar 8, 2020 | Χωρίς κατηγορία

Παρουσίαση – Συνέντευξη στο περιοδικό People, στο Πρώτο Θέμα

Παράτησε τη ζωή στην Αθήνα και τις μικρές πολυτέλειές της, για να σώσει έξι εγκαταλελειμμένα άλογα, που στην πορεία έγιναν επτά. Η οικονομική κρίση έχει αφήσει (και) πολλά άλογα κυριολεκτικά στο δρόμο.

Bρίσκω τη Νάνσυ σε ένα παραθαλάσσιο χωριό στη βόρεια Εύβοια. Μόλις έχει τελειώσει το τάισμα και καθαρίζει. Η «εισβολή» μου δεν περνάει απαρατήρητη από την αγέλη. Πρώτος ο αρχηγός θα έρθει δίπλα μου, να με μυρίσει, να με κοιτάξει στα χέρια, μήπως εκεί κρύβεται κάποια λιχουδιά. Η ευτυχής ανακάλυψη ενός καρότου θα οδηγήσει και τα υπόλοιπα δίπλα μου. Φιλικά και χαδιάρικα, θυμίζουν σκυλιά σαλονιού και όχι τα περήφανα, απόμακρα άλογα του National Geographic.

Η ευτυχής μαμά καμαρώνει για τη γνωριμία. Η Νάνσυ Κουρέλλου δεν είναι μια συνηθισμένη εκπαιδεύτρια ιππασίας. Είναι περισσότερο μια Μητέρα Τερέζα, που αποφάσισε να σώσει έξι άλογα.

«Γνωρίζω αυτά τα άλογα δεκατρία χρόνια. Τότε που ζούσαν στις εγκαταστάσεις ενός ιππικού ομίλου στη βόρεια Εύβοια κι εγώ εργαζόμουν για ένα διάστημα εκεί ως εκπαιδεύτρια ιππασίας. Σταδιακά και όχι χωρίς επιπτώσεις –πολλά έχασαν τη ζωή τους, μερικά αντιμετώπισαν ουσιαστικά προβλήματα υγείας, όλα ήταν υποσιτισμένα– η ιδιοκτησία έπαψε να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, μέχρι που έγινε έξωση σε ιδιοκτήτη και άλογα κι εκείνα βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα. Έτσι, περιήλθαν στην ιδιοκτησία μου» λέει χωρίς ένταση, απογοητευμένη για όσα πέρασαν και στενοχωρημένη για τα υπόλοιπα άλογα του ιππικού ομίλου που «χάθηκαν».

Ήταν τότε, το 2011, που εγκατέλειψε την Αθήνα και τις δραστηριότητές της εδώ για να ζήσει δίπλα τους και να τα φροντίσει. «Ο ιππικός όμιλος βρισκόταν μέσα σε δασικό χώρο, έκτασης 17 στρεμμάτων, με παλιά κτίσματα που είχαν υποχωρήσει και καταστραφεί από φυσικές φθορές, χωρίς ρεύμα. Εγώ έμενα σε ένα τροχόσπιτο που βρήκα εκεί παρατημένο. Τις προηγούμενες χρονιές έμενα μαζί τους σε σκηνή» λέει με φυσικότητα, που όμως προκαλεί, πέρα από έκπληξη, ανησυχία. Πώς μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος στο δάσος; «Ναι, είναι ταλαιπωρία» προλαβαίνει τις σκέψεις μου. «Αυτονόητα πράγματα, όπως ένα ζεστό ντους, για εμένα ήταν ολόκληρη διαδικασία. Το καλοκαίρι φυσικά ήταν πιο εύκολα. Ας πούμε, ένα μεγάλο πλαστικό βαρέλι που τοποθέτησα ψηλά και σύνδεσα με ένα λάστιχο ήταν ο αυτοσχέδιος θερμοσίφωνάς μου, με νερό που ζέσταινε ο ήλιος».

Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε μια δικαστική απόφαση όρισε ουσιαστικά τα άλογα ανέστια. Κι ενώ το αδιέξοδο ήταν κοντά, η Νάνσυ Κουρέλλου στάθηκε τυχερή, όταν μια φίλη τής παραχώρησε τις εγκαταστάσεις του παλιού εργοστασίου της οικογενειακής επιχείρησης. Όχι όμως για πολύ. Μια νέα «έξωση» την έφερε πίσω στο βουνό, σε έναν προσωρινά ενοικιαζόμενο χώρο, μέχρι να βρουν νέα λύση.

«Είμαστε τσιγγάνοι τα άλογα κι εγώ» λέει την ώρα που μια νεαρή φοράδα τής «καθαρίζει» τα μαλλιά από κάποια άχυρα που είχαν βρει καταφύγιο στις μπούκλες της. Ξανά πίσω στη βόρεια Εύβοια μπορούν τουλάχιστον να βγάζουν κάποια χρήματα πραγματοποιώντας τουριστικούς περιπάτους στο δάσος και τη θάλασσα. Η τουριστική περίοδος, όμως, δεν κρατάει πολύ και σύντομα η Νάνσυ Κουρέλλου και τα άλογά της θα χρειαστεί να ψάξουν και πάλι νέο χώρο για να μείνουν.

«Θα ήθελα να βρούμε ένα χώρο όπου να μην είναι κλεισμένα σε μπουντρούμια. Μπορεί να πείνασαν και να επιβίωσαν μόνο έξι, αλλά γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ελεύθερα. Ζουν όλα μαζί, σαν μια αγέλη, ελεύθερα να κάνουν τις αρχηγίες τους, να παίξουν και να μαλώσουν, να ερωτευτούν, να κυλιστούν στο χώμα, να βοσκήσουν, χωρίς να υποφέρουν από καταναγκαστική εργασία ή υποχρεωτική εκγύμναση. Είναι χαρούμενα άλογα, κι ας πέρασαν πολλά και δύσκολα, και αυτό παλεύω να διατηρήσω».

Η στατιστική των φιλοζωικών σωματείων επιβεβαιώνει πως τα εγκαταλελειμμένα άλογα είναι το νέο «trend». Ιδιοκτήτες, που δεν μπορούν πλέον να συντηρούν τα άλογά τους, προτιμούν να τα παρατάνε, συχνά δεμένα, σε ένα χωράφι. Άλογα και γαϊδουράκια είναι τα νέα αδέσποτα ζώα.

«Όταν άρχισα να διαπιστώνω πως η αδιαφορία αυξάνεται και το πρόβλημα επιδεινώνεται, ζήτησα βοήθεια από φιλοζωικά σωματεία που ασχολούνται με άλογα. Λόγω κρίσης δεν είχαν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν και τα έξι. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να προσπαθήσουν να τα δώσουν για υιοθεσία, δεδομένου πως τα περισσότερα είναι νεαρά. Αυτά, όμως, μεγάλωσαν μαζί και ήθελα να μείνουν μαζί. Δεν είχα και πολλές εναλλακτικές, πέρα από το να ξεχάσω τη ζωή μου όπως τη ζούσα και να φτιάξω νέα δίπλα τους» λέει η Νάνσυ για μια απόφαση που δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη.

«Είναι ευαίσθητα ζώα, χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση. Έχουν και πολλές ιατροφαρμακευτικές ανάγκες. Μια φορά το χρόνο κάνουν εμβόλια, κάθε σαράντα μέρες εξονυχισμό, κάθε έξι μήνες αποπαρασιτισμό, δύο φορές το χρόνο πρέπει να τροχίζονται τα δόντια τους, πρέπει να ψεκάζονται για τις μύγες, τις κάμπιες». Όλα έχουν και το αντίστοιχο κόστος. «Μόνο οι τροφές για κάθε ένα κοστίζουν 1.000 ευρώ το χρόνο». Και πώς μια γυναίκα, 36 ετών, με μηδενικά εισοδήματα και χωρίς απασχόληση καταφέρνει να τα συντηρεί; «Όλοι αυτό με ρωτάνε “πώς τα βγάζεις πέρα οικονομικά;”. Η απάντηση είναι “κάνω έρανο…”. Υπάρχουν και πολλοί εθελοντές, βασικά φίλοι, ένας σταθερός κύκλος, που έρχονται και βοηθούν. Αν είχα ένα μόνιμο χώρο, όλα θα ήταν ευκολότερα. Ή αν έβρισκα εικονικούς αναδόχους. Ίσως θα μπορούσα να κάνω και κάποια μαθήματα ιππασίας ή έχοντας το κεφάλι μου ήσυχο να αρχίσω και πάλι να εργάζομαι ως γυμνάστρια. Στο βουνό είναι ιδανικά για τα άλογα, αλλά δυστυχώς δεν έχω τα χρήματα να νοικιάζω έναν τέτοιο χώρο όλο το χρόνο». Ειδικά ένα χώρο χωρίς εγκαταστάσεις, όπως είναι τώρα, με περίφραξη που έφτιαξε μόνη της με την πολύτιμη βοήθεια του συντρόφου της, Νίκου, χωρίς ρεύμα, με νερό από ένα γειτονικό πηγάδι και χωρίς στέγη για το δικό τους κεφάλι.

Τα αποθέματα δύναμης και συμπόνιας φαίνεται να μην εξαντλούνται όσον αφορά τη Νάνσυ Κουρέλλου. «Πριν έξι μήνες κάποιοι που με γνώριζαν με ενημέρωσαν για ένα ταλαιπωρημένο, παρατημένο άλογο που σίγουρα θα πέθαινε. Είχε παραιτηθεί και το ίδιο από τη ζωή. Είχε σάπιες οπλές και ήταν υποσιτισμένο. Να το άφηνα στην τύχη του; Τώρα, μετά από εντατική θεραπεία και ειδική διατροφή, περιμένουμε να βγουν τα νέα νύχια. Θέλει πολλή φροντίδα και τάισμα για να δυναμώσει» λέει για το έβδομο άλογο, που έγινε το νέο μέλος της ομάδας της. Ευτυχώς οι κτηνίατροι, γοητευμένοι από το έργο και την προσπάθειά της, πάντα χρεώνουν μόνο για τα απαραίτητα.

«Είναι ο σκοπός μου αυτός πλέον, να είναι αυτά τα ζώα ευτυχισμένα. Όχι μόνο τα άλογα, αλλά και τα τρία αδέσποτα σκυλάκια που έχω μαζέψει και κάποιες κοτούλες που έσωσα από ένα εκτροφείο. Θέλω να είναι ευτυχισμένα. Κι όταν είναι εκείνα, είμαι κι εγώ. Δεν μπορώ να τα αφήσω, να πάω στα νησιά διακοπές. Σίγουρα έχω στερηθεί πολλά πράγματα που θεωρούνται βασικά. Δεν συζητάω μόνο για το ρεύμα ή να μην κοιμάσαι σε κανονικό κρεβάτι, αλλά να μην πηγαίνω διακοπές, να μην ψωνίζω για εμένα, να μην πηγαίνω ποτέ κομμωτήριο, ούτε για τα βασικά. Αυτά σιγά σιγά εξαφανίστηκαν από τη ζωή μου. Δεν τα στερήθηκα μονομιάς, όλα μαζί. Σταδιακά έγιναν. Ένα ένα. Ας πούμε, όταν κατάλαβα πως το να έχω και να συντηρώ αυτοκίνητο στερεί χρήματα από τα άλογα, το πούλησα. Προτιμώ να αγοράσω εμβόλια για τα άλογα, παρά ένα ζευγάρι παπούτσια».

Μια συνειδητή απόφαση που, έστω κι αν προέκυψε αναγκαστικά, διαμόρφωσε ένα νέο τρόπο ζωής και δημιούργησε μια ετερόκλητη οικογένεια.«Το πιο μεγάλο σε ηλικία άλογο είναι ένα ελληνικό άλογο Πίνδου, 28 ετών. Τη γνώρισα όταν ήταν 15 ετών και δεν ξέρω τι έκανε πριν. Κάτι ύποπτο, πάντως, γιατί έχει ακόμα φοβίες και ανασφάλειες. Ο αρχηγός της αγέλης είναι ένας μονόφθαλμος, ευνουχισμένος επιβήτορας. Είναι αυτός που προσέχει όλα τα άλογα. Δίπλα του μια φοραδίτσα 8 ετών, που είναι η αρχηγίνα. Είναι αρκετά ζωηρή και λίγο άγρια. Ανεκπαίδευτη, αλλά πολύ έξυπνη. Ένα διάστημα που είχα πρόβλημα στο πόδι μου και κούτσαινα, διαπίστωσα πως αντέγραφε το βηματισμό μου και κούτσαινε κι εκείνη. Άλλες φορές, όταν την οδηγώ και θεωρεί πως πηγαίνω αργά, έρχεται και με σπρώχνει» περιγράφει η Νάνσυ με στοργή μια φοράδα από τα βασικά μέλη της αγέλης.

Αυτά τα άλογα δεν έχουν χωριστεί ποτέ και είναι αυτό που κάνει την ιστορία τους μοναδική. «Έχουν το κάθε ένα ξεχωριστή προσωπικότητα, αλλά μόνο όλα μαζί λειτουργούν καλά. Είναι πολύ σκανδαλιάρικα. Τους αρέσει να το “σκάνε” και να πηγαίνουν βόλτα στη θάλασσα, όποτε είμαστε στο χωριό» λέει η τροφός τους καμαρώνοντας για την ασίγαστη παιχνιδιάρικη διάθεσή τους.

«Ξέρεις, είμαστε αυταρχικοί εμείς οι άνθρωποι. Λέμε “για να μάθει το κυνηγόσκυλο να υπακούει, πρέπει να είναι αλυσοδεμένο”. Διαφωνώ. Υπάκουα ζώα είναι τα ζώα που αγαπούν και όχι φοβούνται το αφεντικό τους. Εγώ δεν έχω ατσάλινους κανόνες πειθαρχίας. Μου έχουν εμπιστοσύνη και δεν χρειάζεται να δίνω αυστηρές εντολές ή να κρατάω μαστίγιο. Δεν είναι καταπιεσμένα άλογα. Τρέχουν πολύ, βόσκουν πολύ, λερώνονται πολύ, κυλιούνται στα χόρτα και τα χώματα».

Εκείνη, όμως, είναι ευτυχισμένη; «Τα άλογα έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Όπως όλα τα ζώα. Μας ηρεμούν. Άτομα με ειδικές ανάγκες δίπλα στα ζώα επωφελούνται. Όπως και τα παιδιά με νοητική υστέρηση. Η κίνηση και ο ρυθμός του αλόγου τούς κάνουν πολύ καλό. Έχω δει κοριτσάκι 10 ετών με νοητική υστέρηση και σπονδυλική μέση που θύμιζε τελικό s, πάνω στο άλογο να μεταμορφώνεται σε παιδί με συνείδηση, που μπορεί να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις και να στέκεται καμαρωτό σαν αμαζόνα. Ένα μικρό θαύμα. Το όνειρό μου είναι οι άνθρωποι να μπορούν να θαυμάζουν τα ζώα για το μεγαλείο και την ομορφιά τους. Να πάψουν να τα εκμεταλλεύονται και να αντιληφθούν τις θεραπευτικές ιδιότητες που έχει η συντροφιά τους».

Πώς προέκυψαν όλα αυτά; «Πάντα είχα επαφή με ζώα. Από τότε που πήραμε τον πρώτο μας σκύλο, την Ντένα, όλη η οικογένεια γίναμε σταυροφόροι των αδέσποτων. Επιστρέφαμε από το σχολείο με την αδελφή μου και η μητέρα μου, αντί να βάλει σε εμάς φαγητό, μας έδινε σακούλες με τροφή για να πάμε να ταΐσουμε τα αδέσποτα της πλατείας. Όλοι μας είμαστε ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Φίλοι των Ζώων Ηρακλείου Αττικής και με περηφάνια μπορώ να πω ότι ο δήμαρχος Παντελής Βλασσόπουλος και ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος Γιάννης Κεσκκινίδης εμπιστεύτηκαν τα φιλοζωικά σωματεία και κατάρτισαν πρόγραμμα για στείρωση, εμβολιασμό και φροντίδα των αδέσποτων ζώων».

Διακόπτω τον ενθουσιασμό της, για να σημειώσω το προφανές. Άλλο πράγμα ένας αδέσποτος σκύλος, διαφορετικό ένα άλογο. «Ναι, μου το λένε και οι γονείς μου αυτό» λέει γελώντας «το παρατράβηξα εγώ. Και κάθε φορά που φτάνουμε σε αδιέξοδο, μου πετάνε και ένα “παράτησέ τα, δεν θα τα καταφέρεις, καταστρέφεις τη ζωή σου”, αλλά μόνο όταν μας πιάνει απελπισία, γιατί κατά τα άλλα με στηρίζουν έμπρακτα. Ειδικά η αδελφή μου και οι φίλοι μου. Δεν έχω φίλους που δεν αγαπούν τα ζώα. Και χωρίς τη βοήθεια του Νίκου, που έχει ταβέρνα στο χωριό, του άλλου του Νίκου, που επίσης παράτησε τη ζωή του και είναι εδώ, του δασκάλου του χωριού, του Κωστή, του Παναγιώτη, της Ίλσε, της Μαντούς, της Έλενας, δεν θα τα είχα καταφέρει. Δεν είναι μόνο η δουλειά που έχουν ρίξει ή η προσπάθεια που κάνουν για να βρούμε κάθε φορά χρήματα, είναι η ψυχολογική υποστήριξη και η αγάπη που μου προσφέρουν». Δεν έχει αφήσει, όμως, και κάποιους πίσω; «Έχω χάσει επαφή με ανθρώπους που αγαπώ. Δεν μπόρεσα, ας πούμε, να βρεθώ στο γάμο του πιο παλιού μου φίλου, δεν έχω καταφέρει ακόμα να δω το μωρό της παιδικής μου φίλης ή δεν επισκέπτομαι όσο θα ήθελα τη γιαγιά μου, που πλέον έχει άνοια και είναι ακίνητη, αλλά όλοι σέβονται την απόφασή μου και στο τέλος βρίσκουμε τρόπο να βρισκόμαστε. Άλλωστε, ποιος δεν θέλει να έρθει να παίξει με τα άλογα;».

Rescuing aged horses

Rescuing aged horses

Mar 8, 2020 | Χωρίς κατηγορία

Παρουσίαση στην ιστοσελίδα Vice

 

Όλα ξεκίνησαν όταν το 2012, όταν 8 άλογα εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους από τον ιδιοκτήτη τους. Μια γυναίκα, η Νάνσυ Κουρέλλου, είδε τα καχεκτικά και τρομαγμένα πλάσματα. Δεν μπορούσε να τα αφήσει, δεν μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή της, αν δεν τα βοηθούσε. Αποφάσισε να αλλάξει ριζικά τη ζωή της, να τα σώσει και να σωθεί και η ίδια. Μετακόμισε από την Αθήνα σε μια πευκόφυτη έκταση 17 στρεμμάτων στη Βόρεια Εύβοια, χωρίς φασαρία και αυτοκίνητα, δίπλα στη θάλασσα. Εκεί, η Νάνσυ έφτιαξε την φάρμα Ranch-Eros. Kάθε μέρα, τα ταΐζει, καθαρίζει το χώρο, τα περιποιείται, τους χορηγεί τις θεραπείες τους, τα εκπαιδεύει. Η όψη τους έχει μεταμορφωθεί. Οι φωτογραφίες δείχνουν την απίστευτη περηφάνεια, ομορφιά και ανεξαρτησία των πλασμάτων που σώθηκαν και έσωσαν.

Τα άλογα έχουν τους κανόνες τους. Ζουν σαν αγέλη. Αποδέχονται την φροντίδα, αλλά η σχέση τους με τον άνθρωπο δεν είναι μια σχέση υποταγής. Τρέχουν ελεύθερα – μια από τις πιο όμορφες εικόνες που μπορεί να δει άνθρωπος – παίζουν, μαλώνουν, τρώνε και ερωτεύονται. Η κακοποίηση σιγά σιγά διαγράφεται από πάνω τους. Δεν είναι μόνα τους. Την συντροφιά της Αγίας Άννας συμπληρώνουν 11 σκυλιά (τα περισσότερα αδέσποτα), δύο κότες κι ένας κόκορας (που έσωσε από εκτροφείο), τέσσερις πάπιες και μια γάτα.

“Adopted” the horses and gained freedom!

“Adopted” the horses and gained freedom!

Mar 8, 2020 | Χωρίς κατηγορία

Άρθρο στο NewsIt

Αποφάσισαν να κυνηγήσουν… την ελευθερία! Μακριά από όσα τους στρίμωχναν, αποφασισμένοι να κερδίσουν τη ζωή, τη ζωή έτσι όπως θέλουν να τη ζήσουν…!

Τέσσερις άνθρωποι, τέσσερις διαφορετικές ιστορίες, αλλά με ένα κοινό: οι πρωταγωνιστές τους αποφάσισαν να ακούσουν την καρδιά τους, να σπάσουν δεσμά και ταμπού και να τολμήσουν να ζήσουν τη ζωή που πραγματικά θέλουν. Η κάμερα της εκπομπής «3600» κατέγραψε τη Νάνσυ στην Εύβοια, τον Βασίλη στη Γαύδο, τον Σωτήρη στη Μεσσηνία και τον Στέλιο που γυρίζει όλον τον κόσμο να μιλούν στη Σοφία Παπαϊωάννου για την απόφασή τους να ζήσουν έτσι όπως θέλουν.

Στην Εύβοια ζει εδώ και τέσσερα χρόνια η Νάνσυ Κουρέλλου που άφησε τη ζωή της στην Αθήνα και αφιερώθηκε στα άλογά που «υιοθέτησε» και τα οποία ζουν ελεύθερα σε 17 στρέμματα δάσους δίπλα στην παραλία της Αγίας Άννας. Μαζί με τα κακοποιημένα άλογα που υιοθέτησε, κέρδισε κι εκείνη την ελευθερία της. Η Νάνσυ έχει τελειώσει τη γυμναστική ακαδημία με ειδίκευση στην ιππασία, ενώ έπαιζε χόκεϊ επί χόρτου και ήταν μάλιστα μέλος της εθνικής μας ομάδας. Δούλευε στον Ιππικό Όμιλο που υπήρχε στην Αγία Άννα, αλλά όταν ο ιδιοκτήτης άφησε τα άλογα στη μοίρα τους, εκείνη αποφάσισε να τα υιοθετήσει και να ζήσει μαζί τους.

«Ήμουν εθελόντρια στην θεραπευτική ιππασία, πήγα σε ιππικού ομίλους, είχα το στίβο, ήμουν στον Παναθηναϊκό, ήμουν σε παιδικά πάρτι κλόουν, σερβιτόρα… για να πληρώσω το αμάξι μου και όλα αυτά που θέλουμε για να ζούμε στην Αθήνα. Πράγματα που δεν τα έχεις ανάγκη εδώ», λέει στην κάμερα της εκπομπής του ALPHA η Νάνσυ Κουρέλλου, τονίζοντας πως «Η μεγαλύτερη ευτυχία μπορεί να είναι 5 λεπτά την ημέρα που θα βγάλω τα άλογα βόλτα στη θάλασσα και απλά θα τα αφήσω να τρέξουν. Αυτή είναι η ευτυχία για μένα, να τα βλέπω να τρέχουν και να πηγαίνουν όπου θέλουν. Σου δίνουν αγάπη, όταν είναι ελεύθερα, όταν είναι χαρούμενα, σου δίνουν την αγάπη τους, με ένα βλέμμα».

Τώρα, στο «RanchEros» όπου έχει περάσει τα τελευταία 4 χρόνια της ζωής της έχει άλλες ανάγκες που δεν καλύπτονται πάντα. Χρειάζεται στάβλους, ένα τροχόσπιτο για να μένει κοντά στα άλογά της, φωτοβολταϊκά καθώς δεν υπάρχει ρεύμα, κτηνίατρο για τα άλογα και αρκετά χρήματα για την τροφή και τα φάρμακά τους. Το καλοκαίρι διαθέτει τέσσερα από τα άλογα για να κάνουν ιππασία οι τουρίστες και κάθε χρόνο εκδίδει κι ένα ημερολόγιο με φωτογραφίες των αλόγων της. Δεν είναι εύκολο να καλύψει τόσα έξοδα, αλλά στην Αθήνα δεν επιστρέφει. Θέλει τα άλογά της να είναι ελεύθερα και μαζί τους κι εκείνη, αφού όπως λέει στη Σοφία Παπαϊωάννου «Θα μπορούσα να πάω στην Αθήνα και να βρω έναν χώρο, αλλά τι να το κάνεις; Θέλω να είναι ελεύθερα τα άλογα και κοντά σε αυτή την ελευθερία που ήθελα να δώσω στα ζώα ανακάλυψα πως και εγώ είμαι ελεύθερη εδώ», τονίζοντας πως «Γιατί οι άνθρωποι δε νιώθουν ελεύθεροι; οι άνθρωποι δε νιώθουν ελεύθεροι γιατί έχουν πολλαπλασιάσει τόσο πολύ τις ανάγκες τους που τρέχουν να τις καλύψουν. Ο άλλος πρέπει να έχει ένα μεγάλο σπίτι, αμάξι…! Όσο πιο χαμηλά έχω τις ανάγκες μου, τόσο πιο ελεύθερος είμαι»!